KATI OLAN HER ŞEY BUHARLAŞIYOR

Katı olan bir şey nasıl buharlaşabilir ki? Bu lafı ilk duyduğumda gayet saçma bir şey olduğunu düşünmüştüm. Sonra bunun bir kitabın adı olduğunu da  anlamıştım ama meselenin ne olduğunu anlamaya yetecek kadar bilgim hala yoktu. Esasen kitabı da yıllar önce bitirmiştim ve kendime göre notlar alıp biraz daha bilge biri olmanın verdiği özgüvenle 6 yıl yaşamıştım ki geçen ay kitabı tekrar elime aldım…

Farkettim ki hiçbir şey bilmiyordum.  Katı Olan Her Şey Buharlaşıyor metaforu  benim için kitabın çeşitli yerlerindeki kişi , yer  ve tarih bilgilerinden ibaretti. Elbette bu haliyle de kötü değildi ama özü anlamak  kesinlikle daha değerli…

İstikrar ve mutluluktan başka her şeye gücü yeten çağımızda hemen hemen her şeyin miadı çabucak   doluyor.  Trend olan şeylerin yüzüne kısa süre içinde bakmaz oluyoruz.  Yeme içme alışkanlıklarımızdan kıyafet seçimlerimize, teknolojinin  bize sunduklarından sevdiğimiz ünlülere kadar hemen hemen herşey kısa süre içinde ortadan kalkıyor. Ortalama insan davranışlarımızın bir alanda ne ise diğer alanlarda da benzer şekilde ortaya çıkacağını varsayarsak eğitim konusunda başımız belada demektir. Kim bilir belki  de onu da deneyelim, buna da bir bakalım, şu olsun ama şundan vazgeçelim hallerimiz eğitim çıktılarımızı mahvetmiş olabilir.

Burada hepimiz kişisel ve kişisel olmayan sorgulamamızı yapabiliriz.  

Gerçekten ima  ettiğim gibi mi acaba, buna bir bakalım mı?

Bunu anlamak  için  eğitime dair yakın geçmişimize bir bakmak iyi olabilir.

Stem-maker- mental aritmetik- fatih projesi- özel okulculuğun yapısı-  dersaneler- kodlama- müfredat değişiklikleri- atama sistemimiz-sınav isimleri-kazanımlar ve daha da önemlisi eğitimin öznesi olan çocuklarımızın değişmesi (Ki bunun da sorumlusu kesinlikle biz yetişkinleriz) vs.

Bu kadar çok şeyin değiştiği bir ülkede bir öğretmen olmak iyi mi kötü mü ya da  hem iyi hem kötü mü bilemiyorum. Bu soruya cevap aramaya çalışırken dahi bazı şeyler değişebilir.

Bunun sebebi ne? Eşyalarımızı veya duygularımızı bu kadar sık değiştirmemiz kimin işine yarıyor? Burada  Marksist Manifesto'dan referans vermeyeceğim elbette ama modern düzeneğin aklı sadece satın almamızı, tüketmemizi, ve yenisine geçmemizi emrediyor. Kendi celladımıza aşık gibi yaşıyoruz biz de. Monderniz sonuçta…

 Buradan hareketle okul dışındaki hallerimizin okul içinden tamamen bağımsız ya da okul içindeki işlerin dışarıdan bağımsız olduğunu iddia etmek sizce mantıklı mı? Peki doğru olan şey ne?

Kişisel olarak kendime  değişmeyecek fikirler bulmaya çalışıyorum. Her zaman işe yarayacak fikirler bulabilirsem muhtemelen geride kalan hayatımı daha veirmli ve mutlu yaşayarak öğretmenlik mesleğini yaparken etrafımdaki çocuklara daha  faydalı olabilirim. Ne bileyim belki de sadece hayaldir ama hayal etmeden de olmuyor…

Şahin Çevik

Ekim 2018